Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.
Τα μέσα μου ποτάμια.
Μέσα μου κυλάνε δυο ποτάμια,
δυο φλέβες που χτυπάνε δυνατά.
Άραχθος και Λούρος . έρχονται από ψηλά.
Ο ένας έρχεται από το Τόμαρο,
μέχρι να βγει στο ξέφωτο.
Πλατάνια και ιτιές , τριφύλλια , καλαμπόκια,
και κάτω στο τελείωμα ελιές και
εσπεριδοειδή, πουρνάρια, δρυς, παλιά υδραγωγεία,
υδρόμυλοι, νεροτριβές και χάνια.
Ο άλλος Άραχθος ορμητικός
θεριεύει με τα δάκρυα των ανθρώπων
με τον καθημερινό τους μόχθο.
ένας άγιος.
Πέτρινα γεφύρια, ξωκλήσια, εικονίσματα,
αλώνια, βρύσες, αναβαθμίδες της
ξερολιθιάς.
Δρόμοι των νερών των ανθρώπων και των
πολιτισμών.
Μέσα μου κυλάνε δυο ποτάμια,
δυο φλέβες που χτυπάνε δυνατά.
Γιάννης Παππάς
Ο Αι Βαρνάβας
Είναι γιορτή ξεχωριστή
μέσα στην πρασινάδα,
γιορτάζουνε, γλεντοκοπούν
κάτω στον Αι Βαρνάβα.
Στο Λούρο είναι γιορτή
στις έντεκα Ιούνη,
είναι μεριά ξεχωριστή
μαζεύει μιλιούνι.
Βαρούν λαούτα κι βιολιά
το νυχτοξημερώνουν,
γιατί στο Λούρο τα παιδιά
τον Άγιο ξεφαντώνουν.
Λαλούν τ' αηδόνια και μεθούν
κι αυτά μαζί γλεντάνε,
στο όμορφο το δάσος μας
τον Άγιο που τιμάμε.
Το ποιήμα αυτό το έγραψε ο Θεόφιλος Σκαμπαρδώνης όπου αργότερα μελοποίησε και τραγούδησε ο Λευτέρης Τσιλιάκος. Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 2006 σε καλαματιανό ρυθμό.
