Δεν μας ψεκάζουν

Κάθε τοίχος και ένα σύνθημα, κάθε σύνθημα και μια ιστορία, κάθε ιστορία αμέτρητες αναμνήσεις. «Ελλάδα σ’ ευχαριστώ, που μ’ έκανες να σε μισώ». Σύνθημα το οποίο φιγουράρει στους μισούς τοίχους του κέντρου. Πόσοι από μας...
φαντάστηκαν πως θα ερχόταν η στιγμή που οι ίδιοι οι Έλληνες θα μισούσαν την πατρίδα τους; Ανεχτήκαμε όλων των ειδών τα ψέματα και προβοκάτσια, γιατί η Ελλάδα είναι μάνα και πατρίδα μας.

Δεχόμαστε τη λιτότητα που έγινε νηστεία, γιατί η Ελλάδα είναι μάνα και πατρίδα μας. Αντέχουμε, ελπίζουμε και μαχόμαστε για ένα μέλλον απλά υποσχόμενο να μας φέρει όσα μόνοι μας χαρίσαμε. Τρελαίνομαι να ακούω για θεωρίες συνομωσίας σε μια χώρα τόσο μικρή, αλλά με μεγάλη φαντασία. “Μας ψεκάζουν αεροπλάνα" λέει ο ένας, "μας φιμώνουν" λέει ο άλλος, "μας αποβλακώνουν με την τηλεόραση" συμπληρώνει ο τρίτος.

Μπορούμε να βρούμε δεκάδες δικαιολογίες για την κατάσταση της χώρα μας, αλλά κάποια στιγμή δεν πρέπει να γίνουμε όλοι το ίδιο υπεύθυνοι; Δεν θα πρέπει να νοιώσουμε ενοχές που δεν σκεφτήκαμε λίγο περισσότερο πάνω από τη κάλπη; Δυστυχώς η αλήθεια είναι τόσο σκληρή, όσο και απλή. 
 Δεν μας ψεκάζουν. Πιστέψτε με, δεν θα χαράμιζαν σε εμάς τα πολύτιμα χημικά τους και ούτε θα επέτρεπαν να φθαρούν τα μαγικά αεροπλάνα τους για χάρη μας. Δεν μας φιμώνουν. Δεν είδα ποτέ το χέρι κανενός πολιτικού, αστυνομικού, δικαστικού να κλείνει κανενός το στόμα. Αν πάλι ένα χεράκι έδωσε λίγο λάδι που δεν προοριζόταν για σαλάτα και εμείς το δεχτήκαμε, αυτό δεν είναι φίμωμα, αλλά ξεπούλημα. Δεν μας αποβλακώνουν. Η τηλεόραση δεν είναι η διαβολική κατασκευή του συστήματος ώστε να μας κρατά καθηλωμένους. Ο ίδιος μας ο εαυτός είναι. Κανείς δεν ενεργοποιεί και απενεργοποιεί τις σκέψεις και τις κινήσεις μας με οποιοδήποτε κοντρόλ πάρα μόνο εμείς οι ίδιοι. Είμαστε κυρίαρχοι της ζωής μας και άξιοι των επιλογών μας. Ας αντιμετωπίσουμε επιτέλους τον κόσμο όπως του αρμόζει. Με θάρρος, συνέπεια και αυτογνωσία. Είμαστε όλοι μαζί ενάντια στα λάθη μας. Καμία λεηλασία, καταστροφή και κανένας πόνος δεν θα αλλάξει τη κατάσταση αυτή.

 Οι επαναστάσεις και η βία έχουν περάσει στο παρελθόν θέλω να ελπίζω. Προτιμώ άλλωστε να ζω σε έναν κόσμο όπου όπλο μου είναι ο διάλογος, παρά η πέτρα. Αυτή την Ελλάδα γνώρισα, αυτή αγάπησα και η ίδια θα είναι η λεγόμενη μάνα και πατρίδα μου. Μοναδική λύση το όπλο που είχε, έχει και θα έχει για πάντα ο Έλληνας. Η δύναμη της ψυχής του και η αγάπη για τη χώρα που μας έκανε περήφανους για την καταγωγή μας. Ας μην τη χάσουμε.


πηγη.,.protagon.gr