Ο Ολυμπιακός έδειξε γιατί τον φωνάζουν «Θρύλο», νίκησε 100-88 τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό της Ευρωλίγκας στο Λονδίνο και πήρε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και τρίτη φορά στην Ιστορία του την κούπα.
ΝΙΚΗΣΕ ΓΙΑΤΙ: Είναι ο Πρωταθλητής Ευρώπης και θα παραμείνει! Γιατί ακόμη και 20-30… 40 πόντους να χάνει σε ένα ματς, θα το γυρίσει! Γιατί δεν του αρέσει να χάνει! Γιατί αυτή η ομάδα δεν έχει μάθει να χάνει, δεν ξέρει τι σημαίνει «ήττα»! Ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο -17 (27-10) στο 10', αλλά μέσα σε 12’ αγωνιστικά λεπτά το ματς είχε έρθει στα ίσα. Και τότε ήταν που η Ρεάλ Μαδρίτης άρχισε να χάνει την ψυχραιμία της, ο Ολυμπιακός πέρασε μπροστά και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω του.
MVP: Ο Βασίλης Σπανούλης. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν ήταν καλός στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στο πρώτο ημίχρονο με τους Μαδριλένους ήταν και πάλι μέτριος, αλλά στο δεύτερο ο MVP της φετινής Ευρωλίγκας έδειξε πως είναι ο καλύτερος γκαρντ στην Ευρώπη με κάθε επισημότητα. Με τρίποντα από το… σπίτι του ο VSpan οδήγησε τον Ολυμπιακό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την ομάδα του στην κορυφή της Ευρώπης.
ΑΦΑΝΤΟΣ: Ο Φελίπε Ρέγες. Ο αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν τρομερός κόντρα στη Μπαρτσελόνα, αλλά ήταν άφαντος στον τελικό και έτσι δε σήκωσε αυτός την κούπα, αλλά ο αρχηγός του Ολυμπιακού, Βασίλης Σπανούλης. Ο Ισπανός σέντερ τελείωσε το ματς με 4 πόντους και πολλά νεύρα, πάρα πολλά νεύρα…
KEY POINT: Το πόσο γρήγορα επέστρεψε ο Ολυμπιακός στο ματς. Από εκεί που βρέθηκε στο -17 (27-10) κι οι Μαδριλένοι έδειχναν να το ελέγχουν απόλυτα το παιχνίδι, οι «ερυθρόλευκοι» με τη γνωστή άμυνά τους επέστρεψαν σε χρόνο ρεκόρ. Απ' τη στιγμή που έκανε ακόμη μία ανατροπή και μάλιστα σε τελικό, ήταν δεδομένο πως δε θα έχανε.
ΑΞΙΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: Η εικόνα στις εξέδρες της The O2 Arena ήταν εντελώς διαφορετική από εκείνη της ημέρας των ημιτελικών. Τα άδεια καθίσματα ήταν λίγα, με τους φίλους του Ολυμπιακού να έχουν κερδίσει από νωρίς τη μάχη της εξέδρας. Περισσότεροι από 5.500 φίλοι των Πειραιωτών έδωσαν το «παρών» για να υποστηρίξουν την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Και το «πάρτι» που έστησαν ήταν άνευ προηγούμενου, πανηγυρίζοντας τη δεύτερη συνεχόμενη κούπα και τρίτη στην ιστορία του συλλόγου.
Τα δεκάλεπτα: 10-27, 37-41, 61-61, 100-88
Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Χάινς 12 (4/4δίπ., 4/5βολ., 5ριμπ., 2λάθ., 3ασ.), Λο 20 (3/4δίπ., 1/2τρίπ., 11/13βολ., 5ριμπ., 1λάθ., 5ασ.), Άντιτς 10 (3/5δίπ., 1/4τρίπ., 1/2βολ., 6ριμπ., 2ασ.), Σπανούλης 22 (0/3δίπ., 5/9τρίπ., 7/10βολ., 2ριμπ., 4λάθ., 4ασ.), Περπέρογλου 10 (2/2δίπ., 2/5τρίπ., 1ριμπ., 2κλ., 1λάθ.), Σερμαντίνι 3 (1/1δίπ., 1/1βολ., 1ριμπ., 1λάθ., 2ασ.), Σλούκας 11 (2/3δίπ., 0/1τρίπ., 7/7βολ., 1κλ., 1λάθ.), Πάουελ 2 (1/1δίπ., 1ριμπ., 1λάθ.), Πρίντεζης 5 (2/3δίπ., 0/1τρίπ., 1/2βολ., 3ριμπ., 1λάθ., 1ασ.), Παπανικολάου 5 (2/4δίπ., 0/2τρίπ., 1/2βολ., 3ριμπ.), Κατσίβελης (3ριμπ.)
Ρεάλ Μαδρίτης (Λάσο): Ντρέιπερ, Φερνάντεθ 21 (2/7δίπ., 3/6τρίπ., 8/10βολ., 3ριμπ., 2κλ., 1λάθ., 3ασ.), Σουάρεθ 5 (1/2δίπ., 0/1τρίπ., 3/4βολ., 4ριμπ., 1κλ.), Ρέγες 4 (1/2δίπ., 2/6βολ., 6ριμπ., 1ασ.), Μίροτιτς 7 (2/4δίπ., 1/2τρίπ., 3ριμπ., 2λάθ.), Ροντρίγκεθ 17 (3/5δίπ., 0/1τρίπ., 11/12βολ., 3ριμπ., 1κλ., 4λάθ., 4ασ.), Μπέγκιτς 6 (3/3δίπ., 1λάθ.), Κάρολ 5 (0/1διπ., 1/3τρίπ., 2/2βολ., 2ριμπ., 1λάθ.), Γιουλ 14 (1/4δίπ., 4/8τρίπ., 3ριμπ., 2λάθ., 4ασ.)
Συνολική στατιστική:
Ολυμπιακός: 20/30δίπ., 9/24τρίπ., 33/42β., 24-6ρ., 19ασ., 4κλ., 3κοψ., 12λ.
Ρεάλ Μαδρίτης: 17/32δίπ., 9/23τρίπ., 27/36β., 22-9ρ., 12ασ., 5κλ., 5κοψ., 12λ.
Η ομάδα του rookie σε τελική φάση της διοργάνωσης Γιώργου Μπαρτζώκα συνέχισε στο Λονδίνο ό,τι άρχισε αυτή του Ντούσαν Ίβκοβιτς στην Κωνσταντινούπολη, καθοδηγώντας τη στη δεύτερη συνεχόμενη και συνολικά τρίτη (1997, 2012 και 2013) κατάκτηση του τροπαίου στην Ιστορία της.
Η ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ
Ρεάλ Μαδρίτης: 8
Παναθηναϊκός: 6
ΤΣΣΚΑ Μόσχας: 6
Μακάμπι Τελ Αβίβ: 5
Βαρέζε 5:
Ολυμπιακός: 3
Αρμάνι Τζινς Μιλάνο: 3
A.S.K. Ρίγα: 3
Κ.Κ. Σπλιτ: 3
Μπαρτσελόνα: 2
Βίρτους Μπολόνια: 2
Καντού: 2
Τσιμπόνα: 2
Ζαλγκίρις Κάουνας: 1
Χοβεντούτ: 1
Παρτιζάν: 1
Λιμόζ: 1
Βίρτους Ρόμα: 1
Ντιναμό Τυφλίδας: 1
Κ.Κ. Μπόσνα: 1
1958: ΑSK ΡΙΓΑ
1959: ASK ΡΙΓΑ
1960: ASK ΡΙΓΑ
1961: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
1962: ΝΤΙΝΑΜΟ ΤΙΦΛΙΔΑΣ
1963: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
1964: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1965: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1966: ΣΙΜΕΝΤΑΛ ΜΙΛΑΝΟ
1967: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1968: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1969: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
1970: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ
1971: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
1972: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ
1973: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ
1974: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1975: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ
1976: ΜΟΜΠΙΛΤΖΙΡΤΖΙ ΒΑΡΕΖΕ
1977: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ
1978: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1979: ΜΠΟΣΝΑ ΣΑΡΑΓΕΒΟ
1980: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1981: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ
1982: ΣΚΟΥΙΜΠ ΚΑΝΤΟΥ
1983: ΦΟΡΝΤ ΚΑΝΤΟΥ
1984: ΜΠΑΝΚΟΡΟΜΑ
1985: ΤΣΙΜΠΟΝΑ ΖΑΓΚΡΕΜΠ
1986: ΤΣΙΜΠΟΝΑ ΖΑΓΚΡΕΜΠ
1987: ΤΡΕΙΣΕΡ ΜΙΛΑΝΟ
1988: ΤΡΕΙΣΕΡ ΜΙΛΑΝΟ
1989: ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ
1990: ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΠΛΙΤ
1991: ΠΟΠ 84 ΣΠΛΙΤ
1992: ΠΑΡΤΙΖΑΝ
1993: ΛΙΜΟΖ
1994: ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ
1995: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
1996: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
1997: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
1998: ΚΙΝΤΕΡ ΜΠΟΛΟΝΙΑ
1999: ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ ΚΑΟΥΝΑΣ
2000: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2001: ΚΙΝΤΕΡ ΜΠΟΛΟΝΙΑ 2001: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ (Σουπρολίγκα)
2002: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
2003: ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
2004: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ
2005: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ
2006: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
2007: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2008: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
2009: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
2010: ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
2011: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
2012: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
2013: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
gazzetta.gr
