Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα ο άνδρας μπαίνει μαζί με τη γυναίκα, ή τη σύντροφο του, μέσα στο χειρουργείο και παρακολουθεί τη γέννηση του παιδιού του. Παρακολουθεί...
την μοναδική, την μεγαλειώδη πραγματικά στιγμή, που το παιδί του ρουφάει την πρώτη του ανάσα ζωής και γεμίζει τα πνευμόνια του οξυγόνο. Παρακολουθεί την υπερπροσπάθεια που κάνουν οι 2 λατρεμένοι του άνθρωποι, η γυναίκα και το παιδί, κατά τη διάρκεια της γέννας. Πως επιδρούν όμως αυτές οι μαγικές στιγμές στον ψυχισμό του άνδρα; Είναι πάντα τα πράγματα τόσο “παραμυθένια”;
Μέσα στο χειρουργείο ο άνδρας στέκεται όρθιος πίσω από το κεφάλι της γυναίκας, δεν βλέπει τη διαδικασία του τοκετού από μπροστά, της σφίγγει σαν χαμένος το χέρι, της ψιθυρίζει στο αυτί να αντέξει, να σπρώξει άλλη μια φορά πιο δυνατά, αλλά στην πραγματικότητα εκείνη τη στιγμή είναι και εκείνος ένα τρομαγμένο παιδάκι που δεν ξέρει τι να κάνει που βλέπει τη γυναίκα του να πονάει και που η ανάσα του σταματάει όταν βλέπει το παιδί να έχει βγει, μέχρι να ακούσει το πρώτο του κλάμα και μαζί του να ανασάνει και εκείνος.
Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης προσπάθησαν να μετρήσουν τα επίπεδα του άγχους που υπάρχουν σε όσους άνδρες επιλέγουν να παρευρεθούν μέσα στο χειρουργείο κατά τη διάρκεια της γέννησης του παιδιού τους. Και διαπίστωσαν ότι είναι εξαιρετικά αυξημένα και όχι μόνο αυτό αλλά όσο μεγαλειώδης και εάν είναι και για εκείνους αυτή η εμπειρία τους αφήνει πολλά ψυχικά τραύματα. Αν μάλιστα ο φυσιολογικός τοκετός του παιδιού τους παρουσιάσει κάποια επιπλοκή τότε το στρες των ανδρών αγγίζει κόκκινο.
Οι επιστήμονες ξεκίνησαν τη μέτρηση του στρες από την ώρα που το ζευγάρι πάει στο μαιευτήριο. Εκεί ο άνδρας μοιάζει σαν ψάρι έξω από το νερό. Βλέπει τη γυναίκα του να πονάει όταν ξεκινήσουν οι οδύνες, και νιώθει ότι δεν μπορεί να την βοηθήσει. Η σκέψη από την άλλη ότι σε μερικές ώρες θα γεννηθεί το παιδί του, που είναι μια ευχάριστη σκέψη, σε συνδυασμό με το στρες, τον εξουθενώνει. “πονάει η γυναίκα μου”, “θα τα καταφέρει;”, “θα πάνε όλα καλά;”, “το παιδί θα γεννηθεί υγιές;”, “αν συμβεί κάτι κακό;” και πολλές παρόμοιες σκέψεις εναλλάσσονται στο μυαλό του με ταχύτητα αστραπής, όλες αυτές τις ώρες.
Το μετατραυματικό στρες για τους άνδρες είναι εξαιρετικά μεγάλο. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες περιπτώσεις από τις απαντήσεις της έρευνας: Ένας πατέρας, που συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε ότι, έφθασε σχεδόν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας (αρκετό καιρό μετά τη γέννηση του παιδιού του) όταν τότε είχε δει τη σύντροφο του μέσα στα αίματα να πονάει μέχρι να βγει το παιδί του. Είχε αγχωθεί πολύ και η εικόνα αυτή τον “στοίχειωνε”. Ένας άλλος δήλωσε πως για 2 χρόνια ονειρευόταν συνέχεια τον πλακούντα της γυναίκας του απλωμένο επάνω στην τραπεζαρία του σπιτιού τους.
Το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με το πέρας των αποτελεσμάτων κοινοποίησε έγγραφο προς τα μαιευτήρια της Βρετανίας με το οποίο τους πρότεινε να υπάρχει ειδική ψυχολογική μέριμνα και εάν χρειαστεί και υποστήριξη, προς όσους πατέρες επιθυμούν να παρευρίσκονται μέσα κατά τη διάρκεια του τοκετού.
πηγη...iatropedia.com
