βιολογικού καθαρισμού της πόλης.
Η προτομή βρίσκονταν σε κεντρικό σημείο της πόλης, πάνω σε πέτρινη βάση από τότε που οι Παργινοί τίμησαν με τον τρόπο αυτό μια λαμπρή προσωπικότητα της ιστορίας. Είναι άγνωστο πως και πότε αφαιρέθηκε και πως κατέληξε στα σκουπίδια όπου την εντόπισε και την φωτογράφισε κάτοικος της Πάργας.
Φανερά οργισμένος ο πρώην δήμαρχος Πάργας Σπύρος Πηγής, με τη δήλωση που έκανε στο Epiruspost.gr καταλογίζει βαρύτατες ευθύνες στη σημερινή δημοτική αρχή για την αδιαφορία και την περιφρόνηση που δείχνει απέναντι στην ιστορία του τόπου.
«Η προτομή του Ιωάννη Δημουλίτσα βρέθηκε στα σκουπίδια του βιολογικού καθαρισμού. Κανένα ενδιαφέρον δυστυχώς. Και να φανταστεί ο καθένας ότι η Πάργα γιορτάζει τα εκατό χρόνια από την απελευθέρωσή της. Έτσι τιμά η δημοτική αρχή τους Παργινούς ήρωες; Αν η ιστορία και αυτά τα γεγονότα δεν τους αγγίζουν ας το πούνε στον κόσμο να το ξέρει... Είναι πραγματικά κρίμα να συμβαίνουν όλα αυτά», σημείωσε ο κ. Πηγής.
<< Ο Ιωάννης Δημουλίτσας κατάγονταν από την Πάργα και πολύ νέος δραπέτευσε από ένα Παργινο πλοίο όπου τον κακομεταχειρίζονταν και βρήκε καταφύγιο σε ένα Ψαριανό έπειτα εγκαταστάθηκε στα Ψαρά και δεν θέλησε ποτέ να επιστέψει στην Πάργα . Ταξίδευε συχνά με τα ψαριανά πλοία. Σε ένα ταξίδι του έμεινε αρκετό καιρό στην Τουλώνα της Γαλλίας. Έπιασε φιλία με έναν αξιωματικό του μηχανικού, το Ρίτσι, που έκανε τον καθηγητή στον εκεί γαλλικό ναύσταθμο. Από αυτόν πήρε μαθήματα κατασκευής πυρπολικών.
Στα Ψαρά τον θαύμαζαν για τις γνώσεις του και τον θεωρούσαν σοφό. Γι' αυτό και όταν, μετά την αποτυχία του Γεώργη Καλαφάτη, πρότεινε την κατασκευή του πρώτου πυρπολικού του, του έδωσαν εμπιστοσύνη. Το Μάιο του 1821, τις ημέρες που ήταν σε αμηχανία οι Έλληνες πλοίαρχοι, καθώς δεν μπορούσαν να πλησιάσουν το μεγάλο τουρκικό δίκροτο στον όρμο της Ερεσού, ο Πατατούκος έφτιαξε βιαστικά το πρώτο πυρπολικό που δεν πέτυχε στην αποστολή του.
Όμως με το δεύτερο, που έφτιαξε σε περισσότερο χρόνο, πέτυχε ο Δημήτριος Παπανικολής να καταστρέψει το μεγάλο εκείνο εχθρικό πλοίο που το ονόμαζαν «Κινούμενο όρος». Η συμβολή του Πατατούκου στην επανάσταση ήταν πολύ μεγάλη. Στα Ψαρά ήταν και ως άνθρωπος πολύ αγαπητός για την ανιδιοτέλεια του και τον αγαθό χαρακτήρα του. Γι΄ αυτό και όταν πέθανε από λοιμική, κατά το Μάρτιο του 1823, η κηδεία του ήταν πάνδημη και η Κοινότητα των Ψαρών χορήγησε στην οικογένεια του μηνιαία σύνταξη.
Στην Πάργα, τον τόπο που κατάγονταν, η προτομή του κατέληξε στα σκουπίδια >>
