Οι αναφορές στο φαινόμενο αυτό,οι κοινωνιολογικές αναλύσεις μιλάνε για εκτροφή της βίας στον περιθωριοποιημένο ανθρώπινο περίγυρο που λειτουργεί σαν βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος, αλλά και της πίεσης που ασκείται στο κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον,με αποτέλεσμα την βίαιη εκτόνωση.... Απο την στιγμή που το πανίσχυρο αξίωμα ''νίκη πάση θυσία'' κυριαρχεί στον σημερινό αθλητισμό, από την στιγμή που ο χουλιγκανισμός έγινε ''ιδιωτικός στρατός'' τον οποίο αξιοποιούν ιδιοκτήτες ομάδων με αντάλλαγμα πολλές φορές την παροχή υπηρεσιών σε πολλά και διάφορα θέματα, όταν η επιτυχία μιας ομάδας καθορίζει επαρκείς προϋπολογισμούς, ικανοποιητικά συμβόλαια με διαφημιζόμενους, τηλεόραση και χορηγούς τότε η νίκη μεταλλάσεται σε αναγκαίο στοιχείο οικονομικού ανταγωνισμού.
Απο τα παραπάνω ισχύει λοιπόν και αυτό που έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος:''Οποιος θεωρει οτι το χρημα είναι το παν,κανει το παν για το χρημα''.
Ειδικότερα στο ποδόσφαιρο από την στιγμή που θεσπίστηκε ως επαγγελματικό, εμφανίστηκαν κάποιοι σχετικοί και άσχετοι με τον χώρο επιχειρηματίες. Πολλοί από αυτούς είχαν σαν σκοπό και μόνο την αυτοπροβολή,την διαφήμιση τους και ακόμα χειρότερα την εξασφάλιση των έκνομων επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων.
Οι οπαδοί στην περίπτωση που το κράτος τα βάλει με τον πρόεδρο της ΠΑΕ που υποστηρίζουν,για διάφορες παράνομές επιχειρηματικές του πράξεις, τότε θα τρέξουν να τον υπερασπιστούν με τον τρόπο που αυτοί ξέρουν.Για τον λόγο αυτό...
οι ιδιοκτήτες των ομάδων έχουν κάθε λόγο να προστατεύουν και να ενισχύουν τις οργανωμένες αυτές μερίδες οπαδών αφού δρουν προς όφελος τους.Σαν αποτέλεσμα όλη αυτή η αλληλοϋποστήριξη έχει από την μια ο ιδιοκτήτης να συνεχίζει τις παράνομες δραστηριότητες του και από την άλλη οι πιστοί του οπαδοί του να τυγχάνουν άλλης μεταχείρισης όπως είναι η διανομή σε αυτούς φθηνά εισιτήρια, διοργάνωση εκδρομών,σε αγώνες εκτός έδρας, από την διοίκηση με όλα τα έξοδα πληρωμένα και το πιο σημαντικό, πολλοί από τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ να καλύπτουν μέσω νομικών τους εκπροσώπων τις βίαιες συμπεριφορές των οπαδών τους.
Το κράτος τώρα,είναι αυτό που τα ρυθμίζει και στην ουσία τα καθορίζει όλα αυτά, με την λογική του ότι, από την μια προτιμότερο είναι για το κράτος η βια να ξεσπάει μέσα στο γήπεδο παρά στο πεδίο του ευρύτερου κοινωνικού χώρου.Στο σύνολο τους οι φίλαθλοι ανήκουν στον χώρο των ανέργων,των μισθωτών των 700 ευρώ,των μαζών του κοινωνικού περιθωρίου και το γήπεδο γι αυτούς λειτουργεί σαν τον χώρο που θα βγάλουν τον θυμό τους,που θα δείξουν την ανυπακοή τους στο σύστημα και έτσι θα εκτονωθεί εκεί η οργή τους,σαν τη βαλβίδα εκτόνωσης που είπαμε παραπάνω.Το κράτος είναι ευνοούμενο από τον οπαδισμό και γενικά να υπάρχει ένας φανατισμός ώστε να μπορούν να τον εκμεταλλεύονται ανά πάσα στιγμή που αυτοί θα κρίνουν. Η στηριξη του κρατους φαίνεται καθαρά από τις ρυθμίσεις χρεών των ΠΑΕ,τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα αδιαφανή οικονομικά τους με το περίφημο άρθρο 44 που ενισχύει την παρανομία και τις ανέντιμες πρακτικές των επιχειρηματιών,την στιγμή που ο φτωχός φορολογούμενος πολίτης, απειλείτε από τράπεζες και κινδυνεύει για κατασχέσεις για ελάχιστα χρέη.Το συμπέρασμα είναι ότι το κράτος από την άλλη,ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά για την λύση του προβλήματος της βίας στην χώρα αφού και νομοθετικές ρυθμίσεις που πάρθηκαν έχουν μείνει ανενεργές ... ο βασικός λόγος που γίνεται τόσα χρόνια αυτό?
Το κράτος αποτελείται από τα κόμματα,τα κόμματα από βουλευτές και οι βουλευτές εξαρτιούνται άμεσα από τους ψηφοφόρους και ως γνωστόν στον αθλητισμό υπάρχουν μεγάλες μερίδες εκλογικού σώματος.Οι οπαδοί είναι οι πελάτες τους και οφείλουν να τους προσέχουν για την επανεκλογή τους.Η άποψη του Ν.Machiavelli για την βια και την χρησιμοποίηση της, τα λέει ολα....''Πρέπει λοιπόν να ξέρετε,πως υπάρχουν δυο ειδών πόλεμοι:ο ένας γίνεται με τους νόμους και ο άλλος με την βια.Ο πρώτος είναι ανθρώπινο έργο και ο δεύτερος είναι έργο θηρίων.Μα επειδή ο πρώτος δεν φτάνει πολλές φορές, πρέπει να καταφεύγουμε στον δεύτερο.Γι αυτό είναι απαραίτητο ένας ηγεμόνας να ξέρει καλά να χρησιμοποιήσει και το θεριό και τον άνθρωπο...''
(ευχαριστούμε..το βιβλίο οπαδική βια και τον Αντζουλάκο Γεώργιο)
