Συγκατοικούμε με το άυλο συστατικό, ένδειξη της ζωής μας μέσα από τις αναπνοές μας. Όταν η καρδιά κλαίει, το σώμα παραδίδεται, και η ψυχή κόβει την ζωή στα δυο…ως διαχρονικός συνήγορος του άφθαρτου. Και επειδή δεν θέλω να παρεξηγηθώ, θα αναφέρω, ότι κανένα Γιαλομικό «Ντιβάνι», δεν θα «διακοσμήσει» το περιεχόμενο της σκέψης μου, σε αυτό το κείμενο, και θα δηλώσω ότι μέσα από την μελέτη των Προϊστορικών χρόνων, της Μεσοποταμίας, της Αρχαίας Αιγύπτου, των Σωκρατο-Πλατωνικών, του Αριστοτέλη, αλλά και των θρησκειών, περί αυτού του θέματος, έμαθα να μην βάζω τελείες στην σκέψη μου αλλά κόμματα, και να μην υιοθετώ απόψεις, αλλά να δουλεύω στο να γεννώ την δική μου.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται διαφορετικά την ύπαρξη του και συνεπώς για το θέμα αυτό έχει να δώσει την δική του θεώρηση και θεωρία, χωρίς όμως αυτή η εξατομικευμένη σοφία να γίνει αντικείμενο μελέτης τρίτων, στην ρευστότητα του χρόνου.
Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε συνείδηση της ύπαρξης μας, ωστόσο δεν έχουμε φτάσει στο σχήμα του «Σημείου Ω». Πόσες φορές έχετε νιώσει η διάθεση σας να επηρεάζει την βιολογική σας υγεία και στο τέλος να μιλάμε για ψυχοπαθολογική κατάσταση; Μέσα στο χρονικό αυτής της σχέσης πάθους «διάθεσης και σώματος» βιώνουμε την επίδραση της Ψυχολογίας μας στο σώμα μας. Ασθένειες του μυαλού, μυοσκελετικές, και γενικά αυτοάνοσες, μας επισκέπτονται βίαια, για να δώσουν την σκυτάλη στην σκέψη ότι τελικά η ψυχή, έχει την δύναμη να σταματά να δίνει πνοή στην ύπαρξη μας. Το άυλο μας, έρχεται να κυβερνήσει και να πάρει την μεγάλη απόφαση για εμάς! Ζωή ή θάνατος; Και τι ζωή; Και τι θάνατος; Πτώση ή λύτρωση ή και τα δυο μαζί; Και εάν ζωή και θάνατος σημαίνει ύπαρξη, τότε γιατί η ψυχή δίνει το στερνό φιλί στην καρδιά; Ζούνε χώρια, ή μαζί; Πεθαίνουν για να ξαναγεννηθούν ή γεννιούνται για να ξαναπεθάνουν;
Ερωτηματικά, αρκετά προκλητικά για να ζήσεις το σήμερα και όχι το τι και πώς θα ξημερώσει. Άλλωστε οι παππούδες και οι γιαγιάδες που ζουν στα χωριά, δεν εμβαθύνουν τόσο, απλά δέχονται τα όποια ήθη και έθιμα περί ψυχής και φιλοξενούν στο απλό τους μυαλό την δεισιδαιμονία του όποιου μύθου.
Προσωπικά δεν πιστεύω, ότι δεν μπορείς να καλλιεργείς πάντα ωραία διάθεση, και όμορφη ψυχολογία, όσο και αισιόδοξος και εάν διαδηλώνεις πως είσαι. Μπορείς όμως να κάνεις πάντα προσπάθεια στο να αλλάζεις την όποια σου διάθεση…και να χτίζεις την όποια αλλαγή επιθυμείς.
Ακούγεται σαν σεμινάριο «life coaching», στο οποίο όμως δάσκαλος και μαθητής αυτού είναι το ίδιο πρόσωπο…ΕΣΥ!
Μισό…δεν μαρκετάρω την Αμερικανιά που πούλησε «τρέλα» στον κόσμο, αλλά επειδή και αιρετική ουδέποτε υπήρξα, θα ήθελα να υποστηρίξω την ιδέα αυτή, σαν τρόπο ζωής του καθένα από εμάς.
Για μένα η ψυχή είναι κάτι πολύ δικό μου, κάτι το οποίο μου δημιουργεί τις εναλλαγές -«ασανσέρ»- διάθεσης, τις οποίες καλοδέχομαι με έναν τρόπο μαγικό ώστε να μπορέσω να τις δουλέψω, όπως και κάνω, χωρίς να αφήνω το δάκρυ να τρώει τα σωθικά μου και να παίρνει το οξυγόνο μου, διότι εγώ, ξέρω πολύ καλά, ότι στο τέλος της ημέρας…θα κοιτάξω τους δείκτες του ρολογιού και θα ανακαλύψω ότι ο χρόνος τρέχει σε μαραθώνιο δρόμου.
Κι επειδή υπεύθυνη για την ψυχή μου είμαι εγώ, δεν θέλω να της φέρομαι άσχημα, αλλά να της δωρίζω χαμόγελα, αναμένοντας από εκείνη να μου τα επιστρέφει πίσω, μέσω του υποσυνειδήτου μου, όταν η λύπη για κάτι με συνεπαίρνει.Κι επειδή πιστεύω στην ισορροπία των πραγμάτων, διαμορφώνω Ying Yang –άροντας το ύφος της εσωτερικής μου ύπαρξης, και ολοκληρώνω την διαρρύθμιση μιας ψυχολογικής διάθεσης η οποία μπορεί να εναλλάσσεται χωρίς μεγάλες απώλειες και κινδύνους για την ζωή μου, ακόμα και αν τελικά δεν ξέρω εάν αυτή ή επόμενη ζωή ή η αναγέννηση μου θα είναι καλύτερη.
Φίλοι μου, οσφρανθείτε, την χημεία της ανάγκης σας να είστε καλά, και αιχμαλωτίστε τον παραλογισμό, των αντιδράσεων του μυαλού που θέλει να αντισταθεί, και σκεφτείτε πως είτε έτσι είτε αλλιώς ο λόγος που ζούμε, υπάρχουμε και συνεπώς αναπνέουμε είναι γιατί εμείς το θέλουμε.
Εμείς σπέρνουμε την θέληση μας για ζωή…ψυχή μου!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ πληκτρολογήστε το σχόλιό σας