Κυριακάτικο τραπέζι - χθες και σήμερα

Φέρνω στο νου μου όλες αυτές τις Κυριακές που μαζευόμασταν συγγενείς και φίλοι στο σπίτι...παλιά! Μια σύντομη γιορτή, ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί, να πούμε τα νέα μας, πολλές φορές τα παλιά και να περάσουμε όμορφα. Θυμάμαι την μητέρα μου να ετοιμάζει τα κυρίως γεύματα και κάποια συνοδευτικά....
Υπήρχε πάντα κάποιο κρέας, όπως αρνί στην γάστρα με πατάτες και μυρωδικά, χοιρινό με πράσα, μοσχάρι κοκκινιστό με ρύζι και διάφορα άλλα. Δεν έλειπε ποτέ και κάποια σούπα, μαγειρεμένη με κοτόπουλο ή κόκκινο κρέας ή χόρτα.

Όλοι συμμετείχαν σε αυτό το 'τραπέζι'!!Οι θείες μου έφερναν η καθεμία από κάποια πίτα, πάντα φτιαγμένη από τα χεράκια τους. Πίτες όλων των ειδών, με χόρτα, τυρί, πράσα, μανιτάρια κ.α.

Και, τέλος, οι φίλοι ήταν αυτοί που έφερναν τα γλυκά!είτε κάποιο γλυκό του κουταλιού φτιαγμένο και αυτό από τους ίδιους ή κανένα γλυκό σιροπιαστό που αγόραζαν από κάποιο ζαχαροπλαστείο που έφτιαχνε σπιτικά γλυκά.

Ένα τραπέζι γεμάτο με τα κυρίως πιάτα, άφθονες σαλάτες, άγρια χόρτα όλο το χρόνο και συνοδευτικά όπως τζατζίκι, τυροκαυτερή και φυσικά άφθονο ντόπιο κρασί.

Τρώγαμε και πίναμε μέχρι να κουραστούμε.

Ερχόμενη στο σήμερα, χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν είναι λίγες εκείνες οι οικογένειες που κρατούν ακόμη τον θεσμό αυτό και τις επόμενες γενιές που προσπαθούν μερικώς να το κρατήσουν και διαιωνίσουν, μονάχα που υπάρχουν διαφορές...

Τα συστατικά των κυρίως πιάτων, έχουν μερικώς αλλάξει!τα κρέατα είναι πάντα στην θέση τους μόνο που τώρα πια συνοδεύονται από κάποια λευκή σάλτσα είτε κάποιο έτοιμο προϊόν όπως σος κ.α., τα χόρτα λείπουν από το τραπέζι, μιας και αρκούμαστε μόνο σε κάποια λαχανικά που θα υπάρχουν –αρκετές φορές αγορασμένα έτοιμα από το σούπερ μάρκετ-. Το ίδιο και οι πίτες, οι οποίες αν υπάρχουν είναι έτοιμες, εξίσου. Τέλος, καλύτερα να μην αναφερθώ στα γλυκά, όπου η μόνη απόλαυση που νιώθεις είναι αυτή των χρωστικών, συντηρητικών και άλλων ανθυγιεινών ουσιών που περιέχουν.

Και φυσικά δεν επικοινωνούμε πια -πέραν των πολύ βασικών-, η παρέα διαλύεται γρήγορα και δεν υπάρχει άλλο ενδιαφέρον εκτός του να φάμε μέχρι να σκάσουμε και να νοιώσουμε απαίσια μετά.

Θα ήθελα να καταλήξω, λοιπόν, αφού όλοι λίγο πολύ έχουμε ζήσει παρόμοιες στιγμές, ότι τελικά δεν είναι μόνο η ποιότητα του φαγητού που μας κρατάει ζωντανούς και κεφάτους (μια και ισχύει το 'Ότι τρώμε είμαστε') αλλά και η διαδικασία, η τριβή. Κάποιοι θα σκεφτούν ότι δεν έχουμε χρήματα πλέον ούτε χρόνο! Επιτρέψτε μου να αναφέρω ότι ούτε τότε είχαμε χρήματα και πόσο μάλλον χρόνο, αλλά είχαμε πάντα καλή διάθεση και αγάπη...και αυτό είναι που εύχομαι όλοι να ξαναβρούμε!

Δήμητρα Αλεξανδρή 

www.diatrofi.gρr