Οι παράμετροι μιας τέτοιας κοσμογονίας στο χώρο της υγείας, είναι σαφώς, θα έπρεπε τουλάχιστον, να είναι σαφώς καθορισμένοι, με βάση τον χαρακτήρα τον οποίο θέλουμε να αποδώσουμε στο δημόσιο χαρακτήρα της υγείας. Όπως επίσης τέτοιες αλλαγές θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα διαλόγου όλων των εμπλεκομένων φορέων, με ορίζοντα ομαλής προσαρμογής και φυσικά στην κατεύθυνση της εξασφάλισης της δημόσιας υγείας μιας και αυτός είναι και ο ρόλος και το νόημα και η έννοια της ύπαρξης του κράτους.
Αντίθετα με όλα τα παραπάνω ζούμε μια πρωτοφανή επιβολή θεσμικών και λειτουργικών αλλαγών για τις οποίες δεν έχουν καμία γνώμη και άποψη οι άμεσα εμπλεκόμενοι (ασφαλισμένοι και πάροχοι υγείας), ζούμε μια πρωτοφανή και βίαιη περικοπή και μετάβαση σε μια υγεία με άλλους χαρακτήρες από αυτήν που ξέραμε, και εν τέλει ζούμε μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση, με αποφάσεις ανθρώπων οι οποίοι μη συνυπολογίζοντας τον ανθρώπινο παράγοντα και την ασφάλεια πάνω απ΄ όλα των ελλήνων πολιτών, έχουν απολέσει κάθε έννοια κοινωνικού χαρακτήρα και φυσικά θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την υγεία, την ίδια την ΖΩΗ χιλιάδων ασφαλισμένων οι οποίοι τους έχουν εμπιστευθεί και συνεχίζουν να το κάνουν, τις εισφορές τους αλλά και την ελπίδα τους για αξιοπρέπεια στην «δύσκολη» στιγμή της ζωής τους.
Οι κατάσταση πλέον είναι τραγική.. Ανυπολόγιστες μαύρες τρύπες στα νοσοκομεία, ελλείψεις τις οποίες προσπαθούν να καλύψουν γιατροί και ασφαλισμένοι σε βασικά καθημερινά υλικά, τραγικές και επικίνδυνες ελλείψεις προσωπικού , συνεχής υποβάθμιση και απαξίωση του συστήματος υγείας, οφειλές των ταμείων προς κάθε κατεύθυνση , και τέλος μεταβίβαση του κόστους υγείας στις πλάτες των ίδιων των ασφαλισμένων από τους οποίους το κράτος συνεχίζει τακτικότατα να εισπράττει ασφαλιστικές εισφορές.. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πρωτόγνωρο σκηνικό για τα δεδομένα της χώρας μας, μέσα στο οποίο όλοι και όλα άγονται και αιωρούνται.
Και ερχόμαστε στην τραγική κατάσταση την οποία βιώνουν καθημερινά οι χιλιάδες καρκινοπαθείς στην χώρα μας. Από την μια η ίδια η νόσος η οποία αποτελεί από μόνη της ένα τεράστιο πλήγμα για τον πάσχοντα και την οικογένεια του τόσο ψυχολογικά όσο και οικονομικά και από την άλλη η στοχοποίηση, δυστυχώς, αυτής της ιδιαίτερης ομάδας πασχόντων, από τις θεσμικές αλλαγές που επιχειρούνται . Η αρχή έγινε με την πρώτη ενοποίηση των ταμείων. Χιλιάδες φάρμακα βγήκαν από τις λίστες, υποχρεώνοντας τους πάσχοντες σε επιπλέον δαπάνες, χιλιάδες γιατροί και ειδικότητες είτε σχετικές είτε συναφείς δεν δέχθηκαν, την απαξίωση που ονομάζεται ΕΟΠΥΥ, και ανάγκασαν τους ασφαλισμένους να επωμισθούν και άλλο οικονομικό βάρος, υποβάθμιση των υπηρεσιών στα δημόσια νοσοκομεία τα οποία μοιραία αναγκάστηκαν να δεχθούν υπερδιπλάσιο αριθμό περιστατικών, χωρίς να είναι προετοιμασμένα και χωρίς να υπάρχει καμιά πρόβλεψη γι αυτό, ούτε πριν αλλά ούτε και μετά , και το κυριότερο μετάθεση των ακριβών φαρμάκων από τα ιδιωτικά φαρμακεία στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και των νοσοκομείων.
Και λέω το κυριότερο διότι φαρμακεία τουλάχιστον στην επαρχία ούτε υπήρξαν αλλά ούτε και υπάρχουν ακόμη με την «συμβατική» έννοια.. Πλήρης έλλειψη φαρμάκων, τα οποία παραγγέλνονται και πολλές φορές καθυστερούν έως και 40 ημέρες να έρθουν!!! χάνονται θεραπείες των οποίων οι συνέπειες είναι τραγικές για την πορεία της υγείας των πασχόντων, σε άλλες δε περιπτώσεις αρκετοί έχουν εξαναγκαστεί να πληρώσουν από την τσέπη τους θεραπείες αρκετών χιλιάδων ευρώ ώστε να εξασφαλίσουν την ομαλή συνέχιση της θεραπείας τους. Και όλα αυτά σε εποχές πρωτοφανούς οικονομικής αφαίμαξης των χαμηλομισθωτών και συνταξιούχων , οι οποίοι αδυνατούν να ανταποκριθούν σε τέτοια τεράστια κόστη.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η αδυναμία πολλές φορές αρκετών ασθενών να συνεχίσουν ή να ολοκληρώσουν την θεραπεία τους, παραμελώντας ουσιαστικά την ίδια τους την ζωή η οποία έγινε έρμαιο «κακών και επικίνδυνων» πειραματισμών των εκάστοτε «σοφών» της υγείας και της οικονομίας. Τραγικές καταστάσεις με ασθενείς να παραμελούν εξετάσεις από την αρχή του έτους όπου τους υποχρέωσαν σε αναγκαστική συμμετοχή της τάξης του 15%, και εάν συνδυαστούν όλα τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς το αδιέξοδο, οικονομικό και ηθικό αυτών των ανθρώπων.. Η υγεία πλέον είναι για τους λίγους. Ίσως για τους πολύ λίγους …μέσα από την μεθόδευση της μετάθεσης του κόστους της περίθαλψης γεννήθηκαν πρωτόγνωρες καταστάσεις, απάνθρωπες, σκληρές μέσα από τις οποίες το κράτος δείχνει το σκληρότερο πρόσωπό του σε μια ομάδα συνανθρώπων οι οποίοι δοκιμάζονται καθημερινά, ζουν με τον φόβο την ανασφάλεια και το κυριότερο ..κανένας δεν τους… ακούει!!!
Σε μια τέτοια κοινωνία επιτακτική ανάγκη και υποχρέωση όλων μας είναι να μπορέσουμε να παραμείνουμε άνθρωποι και να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει …ασθενείς , άρα αντιμέτωποι με αυτό που σήμερα μπορεί να βλέπουμε στην ..αυλή του γείτονα!! Εξάλλου τα αντανακλαστικά της κάθε κοινωνίας πάντα προέρχονταν από την βάση της και ποτέ , δυστυχώς , από την κορυφή της. Μέσα από αυτή την λογική πρέπει να ενισχυθούν και να αναδειχθούν, ο εθελοντισμός, ο ανθρωπισμός και η έννοια της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Μόνο έτσι θα έχουμε μέλλον ως λαός και θα αντισταθούμε στην πολτοποίηση των αξιών, θεσμών και ιδανικών , η οποία επιχειρείτε στο όνομα της οικονομικής ύφεσης!
Ευάγγελος Γ. Συγκούνας
ΟγκολόγοςΑκτινοθεραπευτής
Πρόεδρος παραρτήματος Πρέβεζας της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας
