Τρεις νέοι επιστήμονες και φίλοι αποφάσισαν να φτιάξουν κοπάδι με πρόβατα στην Πεδινή Ιωαννίνων

«Μα... τι να πω;» ήταν η πρώτη αντίδραση. Και μετά κύλησαν όλα ομαλά εκεί στο στάβλο, στον κάμπο της Πεδινής, όπου η 27χρονη Πουλχερία Τσαβδάρη από τη Θεσσαλονίκη, με δυο φίλους...
συνεταίρους αποφάσισαν να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία. Βιολόγος ο ένας, φοιτητής ο άλλος , και με άλλες ασχολίες στο ενεργητικό τους και οι δυο. Καλλιτέχνις από τη φύση της, αλλά και με σπουδές στη μουσική, και απόφοιτος του τμήματος πλαστικών τεχνών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων η Πουλχερία Τσαβδάρη, θα περίμενε κανείς ότι και η ενασχόλησή της θα ήταν ανάλογη…

Και βέβαια ασχολείται με τα εικαστικά και με τη μουσική. Παίζει κρουστά σε συναυλίες καί εδώ αλλά και σε άλλες πόλεις, συμμετείχε και σε συναυλίες με τον Ρος Ντέιλι. Η τελευταία εικαστική της παρέμβαση ήταν τα σκηνικά της παράστασης σύγχρονου χορού Shadow of a stretched arm που έγινε στα Παλιά Σφαγεία πριν ένα μήνα.

Και τώρα δηλώνεις κτηνοτρόφος…
 Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Όπως σας είπα σπούδασα στο τμήμα πλαστικών τεχνών καθώς και μουσική, παίζω κρουστά. Περιστασιακά ασχολούμαι και με τα εικαστικά.

Πήρατε κάποια επιδότηση;
 Όχι, δεν το κοιτάξαμε ακόμη. Γίνονται μια ορισμένη περίοδο οι διαδικασίες.

Είναι οικονομικό ρίσκο;
 Ρίσκο, δεν νομίζω. Σίγουρα ήθελε ένα κεφάλαιο. Σμίξαμε και οι τρεις και δεν νομίζω ότι θα το χάσουμε. Αλλά θέλει έξυπνες κινήσεις. Καταρχήν να βρούμε έναν τρόπο να παράγουμε εμείς τις τροφές, να μην τις αγοράζουμε, να σπείρουμε καλαμπόκια, τριφύλλια... Και αρκετή δουλειά!

Ήταν ανάγκη επιβίωσης; Χόμπι; Μεράκι;
  Γιατί πάντα το ήθελα. Το είχα σαν όνειρο ανάμεσα και σε άλλα περίεργα που ήθελα να κάνω στη ζωή μου.

Οι παππούδες σου είχαν ζώα;
 Καταρχήν οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι υπάλληλοι. Από την πλευρά του πατέρα μου, ο παππούς ήταν Μικρασιάτης και δεν τον γνώρισα, πέθανε νωρίς. Από τη μαμά μου, που ήταν από το Σταυράκι, είχε μποστανικά και πρόβατα αλλά δεν τον πρόλαβα. Η μαμά μου πάντα έλεγε ότι είναι πολύ δύσκολο να έχεις ζώα, και δεν μου έλεγε κάντο. Πίστευε ότι είναι μια άλλη τρέλα της Πουλχερίας και δεν θα το τολμήσει. Τη στιγμή μάλιστα που δεν είχα καθόλου εμπειρία, και δεν είχα βρεθεί με ανθρώπους που να έχουν ζώα. Τα τελευταία χρόνια γνώρισα, και έκανα φίλους και κτηνοτρόφους και τσομπαναραίους και έμαθα αρκετά πράγματα σχετικά με τα ζώα, όπως διατροφή, άρμεγμα, κούρεμα, σχετικά με την υγεία τους κλπ.

Ποιος έκανε το πρώτο βήμα;
 Οι φίλοι μου. Εγώ είχα ξεκινήσει, στον ίδιο χώρο να φυτεύω μπαχτσέ. Είχα εμπειρία γιατί έβλεπα την μαμά μου που έχει κήπο και την βόηθαγα. Στην πορεία μπήκα κι εγώ συνεταίρος στα πρόβατα. Ο στάβλος και το λιβάδι μάς έχουν παραχωρηθεί από κάποιον φίλο.

Οι συνεταίροι είχαν γνώσεις, εμπειρία;
 Ο βιολόγος, οι γονείς του χωρίς να είναι αγρότες ή κτηνοτρόφοι πάντα είχαν λίγα πρόβατα, λίγα γίδια, μοσχάρια, και έτσι είχε κάποια εμπειρία.

Πόσα πρόβατα αγοράσατε;
 Δέκα εφτά και σκοπεύουμε να πάρουμε και άλλα. Έχουμε κι ένα κατσίκι και δυο γουρούνια. Τα πρόβατα είναι ράτσας, και ήταν αρκετά πιο ακριβά από τα συνηθισμένα.

Θα ζεις απ’ αυτό;
 Γιατί όχι; Θα ήθελα να είναι το κύριο επάγγελμα και να ζω απ’ αυτό. Τώρα κάνω και άλλη δουλειά, ετούτη είναι συμπληρωματική, όπως και οι φίλοι μου. Εξάλλου είμαστε τόσο λιτοί... Απόσβεση θα κάνουμε μετά ένα χρόνο περίπου. Πάντως έχουμε δηλωθεί στο κτηνοτροφικό τμήμα της Περιφέρειας.

Πώς είναι η συνεργασία με τους συνεταίρους;
 Άριστη. Δουλεύουμε με βάρδιες.

 Είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις; Έρχεται χειμώνας, κρύο, βροχές, χιόνια, Τα πρόβατα θα γεννήσουν, θα θέλουν άρμεγμα και τη νύχτα...
 Εντελώς σίγουρη. Θα είμαστε εδώ και οι τρεις. Όλοι έχουμε αρμέξει, έχουμε κατά κάποιον τρόπο εκπαιδευτεί. Στην πορεία πιστεύω ότι θα στρώσουμε.

Μπορείς να μου περιγράψεις μια μέρα σου στο στάβλο;
 Έρχομαι στις έξι και μισή το πρωί, τους βάζω λίγο καλαμπόκι να φάνε και μετά τα αφήνω στο λιβάδι όλη μέρα, γιατί τώρα δεν κάνει πολύ ζέστη, και το βράδυ έρχομαι και τα βάζω μέσα. Το καλοκαίρι ερχόμουν πιο πρωί για τρεις ώρες, τα έβαζα στον ίσκιο και ξανά το απόγευμα. Μια φορά τη βδομάδα καθαρίζουμε το μαντρί και ένα σωρό άλλες δουλειές που προκύπτουν, όπως κάποιες κατασκευαστικές εργασίες, ταΐστρες, ξύλινα χωρίσματα κ.ά. Σήμερα τους βάλαμε τα σκουλαρίκια, είναι αριθμός καταχώρησης, ένα τσιπάκι ηλεκτρονικό σε κάθε αυτί. Αφορά κάποιους ελέγχους της κτηνιατρικής υπηρεσίας. Μερικά σκουλαρίκια πέσανε κι έπρεπε να περιποιηθούμε τα αυτιά μην πάθουν μόλυνση. Ή η φροντίδα για την τροφή του χειμώνα, αγορά ξηρού χόρτου, καλαμποκιού...

Πώς νιώθεις;
 Νιώθω πάρα πολύ ωραία! Μου αρέσει πάρα πολύ. Μου αρέσει όσα μαθαίνω για τα ζώα. Μου αρέσει η φροντίδα των ζώων, τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν και πρέπει να βρεις τη λύση. Μου αρέσει που μοιράζομαι με τους φίλους μου αυτό το μεράκι, γιατί ήταν και δικό τους μεράκι. Μου αρέσει αυτό το πρωινό ξύπνημα! να βλέπω το ξημέρωμα...

Άλλαξε η ζωή σου;
 Η ζωή μου άλλαξε, και θ’ αλλάξει πιο πολύ. Το πρωινό ξύπνημα! και ότι στις δέκα και μισή έχω τελειώσει κάνοντας τόσα πράγματα! Αυτό το ωράριο μου αρέσει πάρα πολύ και μου περισσεύει χρόνος να κάνω και τα καλλιτεχνήματά μου.Άλλαξε η καθημερινότητά μου. Αυτή η άμεση επαφή με τη φύση, την ήμερη και την άγρια, να παρατηρώ όλον τον κύκλο της. Πώς μεγαλώνουν τα φυτά, πότε βγάζουν το λουλούδι και πότε τον καρπό, και αυτό να γίνεται κάθε μέρα. Δεν είναι ότι θα πάω στο βουνό να μαζέψω σπαράγγια ή ραδίκια, όπως έκανα μέχρι τώρα. Ζω και γεύομαι την κάθε εξέλιξη της φυτικής ζωής. Είναι και το δέσιμο με τα ζώα πολύ σημαντικό, αλλάζει συνέχεια και γίνεται πιο δυνατό.Παρόλο που πέρασαν μόνο δυο μήνες από το ξεκίνημα, μου φαίνεται πως πέρασε καιρός πολύς γιατί καθημερινά παρατηρείς καινούργια πράγματα.

Κάποια ξεχωριστή αλλαγή που παρατήρησες στον εαυτό σου;
 Σαν νέο παιδί ποτέ δεν φρόντιζα ιδιαίτερα τον εαυτό μου, στο ντύσιμο κυρίως. Φόραγα ό,τι παλιά έβρισκα, της μαμάς, της γιαγιάς, ακόμα και τρύπια. Όλα τα έβρισκα ωραία. Δεν ήθελα να είμαι λέτσος αλλά μου άρεσαν, ήταν η αισθητική μου. Όμως τώρα που έρχομαι εδώ και φοράω φόρμες και καταπιάνομαι όλη μέρα με την κοπριά, έχω και τον κήπο, μετά νιώθω την ανάγκη να φροντίσω τον εαυτό μου πολύ διαφορετικά από πριν. Όταν θα βγω έξω θα φορέσω τα καινούργια ρούχα που είχα στην ντουλάπα και δεν τα φόραγα. Και θα το κάνω σαν να υπάρχει λόγος να φορέσω αυτά τα ρούχα. Νιώθω ότι μετά από τόση δουλειά το δικαιούμαι και νιώθω μια περίεργη ικανοποίηση. Πώς είναι όταν δουλεύει κάποιος πολύ σκληρά και γυρίζει το βράδυ και απολαμβάνει το φαγητό που με κόπο όλη μέρα το κέρδισε; Κάπως έτσι κι εγώ με τα ρούχα. Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό το συναίσθημα. Και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να εκληφθεί ότι τυραννιέμαι. Μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Έχω ακούσει ότι συμβαίνει το ίδιο και με τους οικοδόμους, που όλη μέρα είναι στη λάσπη και στη σκόνη και τους βλέπεις μετά στον καφενέ να είναι στην τρίχα...

Όμως δεν λείπεις και από τo κοινωνικό και καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της πόλης;
 Παρακολουθώ ό,τι με ενδιαφέρει και με ευχαριστεί. Όσο για τη συμμετοχή μου στα καλλιτεχνικά πρέπει να είναι κάτι πολύ δυνατό για να ασχοληθώ. Όπως η δουλειά που έκανα πρόσφατα με τις αδερφές Ζούμπα, η παράσταση σύγχρονου χορού. Είναι καταπληκτικές, κάνουν σοβαρή δουλειά. Κρίμα που φύγανε για το Βέλγιο, θα μπορούσε να είναι ένα καλλιτεχνικό κεφάλαιο για την πόλη μας.

Πώς το είδαν οι γονείς σου;
 Στην αρχή μάλλον δεν πίστευαν ότι θα το έκανα, ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί. Μετά, η μαμά μου χάρηκε, γιατί έχει βιώματα, ήρθε εδώ, «τι ωραία που τα έχεις! μπράβο που τα καταφέρατε...» Ο μπαμπάς; ούτε που ήρθε να τα δει, αλλά και ούτε έχει πάει ποτέ του σε στάβλο νομίζω. Πάντα ήθελε μια δουλειά... όπως όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους.

Οι φίλοι;
 Οι εδώ φίλοι, στα Γιάννενα, είναι εξοικειωμένοι γιατί έχουν οι γονείς πρόβατα, οι παππούδες, οι συγγενείς. Τους άρεσε η ιδέα, μερικοί βοήθησαν κιόλας, θέλουν να έρχονται να παίρνουν γάλα. Οι άλλοι δεν παραξενεύτηκαν πολύ γιατί πάντα έλεγα θέλω να γίνω τσομπάνος. Όλοι θέλουν να έρθουν να δουν πώς είναι μια μέρα εδώ...




 agon.gr    /    epiruschannel.gr